فضیلت قرض الحسنه :

   خداوند، طرف قرض

قرض دادن در اسلام، از امور مستحبی مؤکد است و ریشه قرآنی و روایی دارد. موضوع قرض در قرآن، در چهارده آیه در سوره‏های مختلف، همراه انفاق و احسان به صورت‏های مختلف و با مشتق‏های گوناگون به صورت ماضی، مضارع، امر و مصدر مطرح شده است. نکته مهم در این آیات آن است که هر چند قرض‏دهنده، مال را به ظاهر به شخص قرض‏گیرنده می‏دهد و نه به خدا ـ زیرا خداوند نیازی به قرض گرفتن ندارد ـ تا گرفتاری فرد، خانواده یا جامعه‏ای را برطرف کند، ولی خداوند در قرآن، خودش را طرف قرض می‏داند؛ گویا قرض مستقیم به او داده می‏شود و اوست که مال قرض را می‏گیرد: اِنْ تُقْرِضُوا اللّه‏َ قرضا حَسنا یُضاعِفْهُ لَکُمْ وَ یَغْفِرْلَکُمْ وَ اللّه‏ُ شَکُورٌ حَلِیمٌ، عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشِّهادَةِ اَلْعَزیزِ الْحَکیم. (تغابن: 17 و 18) اگر به خدا وام نیکو بدهید، آن را برای شما چند برابر می‏کند و شما را می‏آمرزد و خدا، سپاس‏گزار، بردبار، دانای نهان و آشکار، عزیز و استوار است. در این آیه، نکته‏های ظریفی وجود دارد که به چند مورد اشاره می‏شود: الف) خداوند، خودش را وام‏گیرنده معرفی می‏کند و فعل "تقرضوا" را که از ریشه اقراض است، به خودش نسبت می‏دهد. 

بسم الله الرحمن الرحیم